Er was een lezing van Bert Wienen en er waren verschillende workshopsover hoe je vanuit een breder perspectief naar het kind kan kijken, zodat het niet direct een label hoeft te krijgen. En kinderen in de Hoeksche Waard kunnen opgroeien met het idee dat ze ‘normaal’ zijn.
Opening: Wat is normaal?
De bijeenkomst werd geopend door de dagvoorzitter Nicole Veuger. Zij vroeg zich af ‘Wat is normaal?’. Aangezien zij uit de Achterhoek komt en met de band Normaal is opgegroeid, vond zij het heel normaal dat op feesten iedereen bier over zich heen gegooid kreeg. Maar is dat ook normaal voor jou?
Dus voor wie is wat normaal? Gelinkt naar ons reguliere onderwijssysteem die voornamelijk ingericht is op ‘normale’ kinderen. Een begrip met een steeds nauwere definitie, waar steeds minder kinderen aan voldoen. En is het labelen van kinderen dé zorg die ze nodig hebben? Of kan het anders?
Weten we van gekkigheid nog wat normaal is?
Bert Wienen, bevlogen onderzoeker, adviseur en spreker, is van mening, dat een eerste stap in de richting van een inclusieve samenleving is normaliseren en demedicaliseren. En normaliseren begint bij kijken in de context. Misschien ietwat ongrijpbare woorden, maar die neerkomen op ‘achter het kind of het individu kijken’. Twee uitgangspunten zijn daarbij belangrijk: het ligt niet aan het kind en er kan altijd meer.
Joanne Blaak: belang van normaliseren
Normaliseren is niet alleen ingegeven door de wens de kosten voor zware jeugdhulp te beteugelen, maar het is belangrijk dat we het goede gesprek met ouders voeren over wat ze zelf kunnen doen om de situatie te verbeteren. Hoe kunnen we de veerkracht van ouders en kinderen verbeteren. In de directe omgeving van kinderen (sportverenigingen, scouting, kerken, jongerenwerk) kunnen we zorgen voor meer ondersteuning en samen redzaam zijn. Joanne Blaak haalde het voorbeeld van een meisje met gedragsproblemen aan. Het plan was haar te laten verhuizen naar een jeugdzorginstelling. Daarvoor was alleen een wachtlijst. De jeugdhulpverlener is toen met haar gaan boxen en dit leidde tot een grote verandering in haar gedrag. De plaatsing in de jeugdinstelling was uiteindelijk niet nodig.
Workshops om je blik te verbreden
Reïficatie! Hoe stoornislabels onze jeugdzorg vaak in de weg zitten en kinderen kunnen stigmatiseren door dr. Sanne te Meerman, trainer bij Druk & Dwars
Reificatie is een probleem dat al lang geleden gesignaleerd is door o.a. de psychiatrie, maar waar consequent te weinig aandacht voor is. In de GGZ betekent het dat we gedrag beschrijvende classificaties zoals ADHD gaan opvatten als ‘ziekte-entiteiten’ die kinderen/volwassenen ‘hebben’. Daarmee maken we vaak complexe problemen, zoals te grote klassen, eenzijdig onderwijs, echtscheidingsproblematiek, en meer tot individuele problemen. Dat heeft veel nadelen. Allereerst kunnen kinderen gestigmatiseerd raken en ten onrechte opgroeien met het idee dat er iets ‘mis’ is met hun hersenen. Maar ook kunnen hulpverleners en docenten zich handelingsonbekwaam gaan voelen omdat ze de indruk kunnen krijgen dat ze niet de goede vaardigheden of kennis hebben om ‘kinderen met letters’ te helpen.
Succesvol samenwerken voor maximale ontwikkeling kind: door drs. Marja Klaver, grondlegger van de Glans-techniek
Ouders en professionals vormen samen met het kind een driehoek. Om van deze samenwerking een succes te maken, reikt de Glans-techniek een organisatie een uitgekiend en beproefd stappenplan aan. Want voor een goede ontwikkeling van het kind is het van belang dat ouders en professionals harmonieus samenwerken. Als ouders en/of professionals uitstralen dat ze ‘wat’ van elkaar vinden, merken kinderen dat op. Dit brengt hen in een loyaliteitsconflict, wat ten koste gaat van zowel hun gevoel van veiligheid als van hun ontwikkeling. Dit laatste wordt bevestigd door zowel onderzoek als dagelijkse praktijkervaring. Een goede en ontspannen samenwerkingsrelatie tussen ouders en
professionals geeft kinderen juist de rust en ruimte om zich maximaal te ontwikkelen.
Objectief kindermishandeling signaleren: door Ted Kloosterboer, directeur van Stichting Praat
Iedereen kijkt vanuit zijn eigen referentiekader naar een situatie. Je eigen opvoeding en het eigen referentiekader heeft grote invloed op hoe je naar een situatie kijkt. Dat is soms lastig, zeker als het gaat over het signaleren van kindermishandeling. Maar met behulp van de Signalenwijzer kunnen we dat ook in ons voordeel laten werken. De Signalenwijzer is een hulpmiddel om met elkaar in gesprek te gaan over het signaleren van kindermishandeling. Iedereen brengt zijn zienswijze in, waardoor we meer informatie krijgen en vanuit een breder perspectief een meer objectief beeld kunnen schetsen. Groot voordeel van deze manier van werken is dat het signaleren van kindermishandeling én de beslissingen over wat te doen, teamwork wordt.
Sta sterk naast de kritische ouder: door Simone van Dijk, eigenaar Gelijk in Gezin
Ouders laten steeds vaker en kritischer van zich horen. Ze vinden veel van wat er gebeurt en uiten dit soms ongenuanceerd richting jou. Het is ingewikkeld en het vraagt veel van jouw tijd en energie, die je liever aan het kind besteedt. Hoe fijn zou het zijn als je doorziet wat er in de communicatie gebeurt. Je weet hoe je bewust kiest voor een manier van communiceren, waardoor de ouder gerust en ontzorgd terug naar huis gaat en jij jezelf in je kracht zet! Daarbij leer je de ouder beter kennen en zal er meer verbinding tussen jou en de ouder zijn, waardoor jullie beiden het kind, waar het uiteindelijk om gaat, gezamenlijk beter kunnen begeleiden en meer rust kunnen bieden.
Hoe geef je jeugdhulp op school praktisch vorm? Inspiratie vanuit de regio Foodvalley door Gert van Roekel, Regiomanager Berséba en Karina van Triest, Directeur CJG Barneveld
Regio Foodvalley is één van de landelijke inspiratieregio’s voor het anders vormgeven van onderwijs en jeugdhulp. De regiomanager van Samenwerkingsverband Berséba (regio midden) en de directeur van het CJG van de gemeente Barneveld delen in deze workshop hun ervaringen over jeugdhulp in school in hun regio. Ze vertellen hoe ze jeugdhulp organiseren en financieren. Ze gaan ook in op praktische punten als AVG-wetgeving. Hoe werkt dat in de praktijk als je de samenwerking wilt versterken? Een waardevolle workshop voor directeuren, bestuurders, beleidsmakers en ib’ers die dit thema de komende periode verder willen uitwerken.
Zelfregulatie, mindset en talent door Sandra Bolkenbaas, eigenaar TalentDenken
Wat is zelfregulatie en hoe kun je dit stimuleren? Dit kan al bij het jonge kind. Sterker nog, met zelfregulerende vaardigheden aanleren kan je niet vroeg genoeg beginnen. Maar wat zijn dit precies, zelfregulerende vaardigheden? En wist je dat het ontwikkelen van een groei mindset en het kennen van je talenten kan helpen bij het ontwikkelen van deze zelfregulerende vaardigheden en daarmee ook bij het ontwikkelen van een positieve (leer)houding. Het versterken van beide kan bovendien een soepele doorstroom van het PO naar het VO bevorderen.
Lekker eten verbindt
Naast deze inspiratiesessies was er tijdens het walking dinner voldoende tijd om nieuwe contacten te leggen en met elkaar van gedachten te wisselen hoe de onderlinge samenwerking te versterken om het verschil te maken voor ieder kind binnen de Hoekse Waard.
Samen lachen en in gesprek
Tot slot, sloot cabaretier Max van den Burg de bijeenkomst humoristisch af en werden verschillende stellingen plenair met elkaar besproken om vanuit de verschillende invalshoeken het perspectief te horen voor meer onderling begrip en draagvlak voor samenwerking.
En hoe nu verder?
Een waardevolle en geslaagde bijeenkomst, waarin er is gewerkt aan de onderlinge samenwerking. Een samenwerking die hier is gestart en zeker niet stopt! Naast deze netwerkbijeenkomst is het van belang om op verschillende manieren in contact met elkaar te blijven. Dit kan onder meer ook via dit platform.